Kırılmadık Bir Şey Kalmadı (Yuvarlağın Köşeleri - 'Ça - Dün Yağmur Yağacak)

Sanki asılacakmışım.. Ölecekmisim.. Son sözünü söyle demisler gibicesine..
Ben hep boyle yazmaya calistim, irili ufakli, ne yazdimsa.
-En çok hangi kitabinizi, hangi siirinizi seversiniz? diye sormuyorlar mi!!
En çok hangi asılışımı sevdigimi söyleyemem ki.. Açıkçası: bütün asılışlarımı, ölümlerimi seviyorum demek geliyor icimden...
(Özdemir Asaf )**

Ey Özdemir Asaf,
İsmini telaffuz ettiğimde kafamın içinde oluşanları yalnız benim bilebileceğim, büyük şair. Yazdıkların, yumuşak bir avuç içi gibi yüzümü okşamaktadır.

Umut: bana seni mi getirecek? Sen mi bana umut getireceksin? Kim çıkardı seninle benim arama koydu, bu umut denen şeyi.

Ayrı ayrı yazılardan oluşan bir Özdemir Asaf kitabı.Anlattığı anıları da ilgi çekici nitelikteydi ve öyküleri bilgi vericiydi.Okunmaya değer bir kitap.

İçine dokunur o da yetmezmiş gibi düşüncelerine taş fırlatır acıtır kimi cümleleriyle.İnceleme yapabilmek için onun inceliğini anlayabilmek gerek belki de.Okunmalı.

DİKKAT! Alıntı ve Spoiler İçerir.

Yaklaşık 40-45 gündür okuyorum bu kitabı. Biraz fazla hatta bayağı fazla oldu. Bitirmek için çok çabaladım. Buna rağmen bitiremedim. :( Ortaokuldan beri elimde bulunan bir kitap. Yaklaşık 4 yıldır evdeydi. Artık okumanın zamanı geldi diye düşünmüştüm. Yanılmışım. Daha erkenmiş. Aslında kitabı yaz tatilinden önce okuyordum ama şehir dışına çıkacağım için bırakmıştım. Okullar açıldıktan bir süre sonra kaldığım yerden devam ettim. Bitmesine en fazla 150-200 sayfa falan vardı yani kitabı okumaya tekrar başladığımda. Buna rağmen olmadı. Ve Özdemir Asaf'a sadece şiirlerinden devam etmeye karar verdim. Bu tarzda başka bir kitabı var mı bilmiyorum ama varsa da okuyacağımı sanmıyorum. Sebebi Özdemir Asaf'ın kötü yazması değil benim yazdıklarını kavrayamamam.

Aslında etikaların olduğu ilk bölümde -Yuvarlağın Köşeleri- her şey gayet güzeldi. Bu bölümde kısa sözler ve yazılar var. Ve okurken zevk aldım. İkinci kısımda -'ÇA- ise otokopi-denemeler var. İşler burada karışmaya başladı zaten. İpin gevşemeye başladığını hissettim. Bazen anlamadığım yerler oluyordu. Ama hâlâ kopmamıştım. Tökezleyerek ilerledim de diyebilirim. Ama üçüncü kısıma gelince -Dün Yağmur Yağacak- ip tam anlamıyla koptu. Cümleler anlamsızlaştı. Koca bölümden anladığın bir yer olmadı mı, diyeceksiniz. Oldu. Hatta bazı yazılara bayıldım diyebilirim. Ama bu ipi koptuğu yerden düğümlemek gibi bir şeydi. Bu sefer de ip başka bir yerden kopuyordu. Kitabı okumayı tamamen bıraktığımda nasıl bir durumda olduğumu anlatmam gerekirse:
Bir ip düşünün. Yere serilmiş upuzun bir ip. Siz de yanından yürüyorsunuz. Başta gayet sağlam, her şey çok iyi. İlerledikten bir süre sonra aşınmaya, yıpranmaya başlıyor. Sanki ipi iki ucundan tutup çekiştirmişler ve orta kısımları zarar görmüş. Belli bir yerden sonra ise ipin bazı yerleri tamamen kopuyor bazılarını siz düğümlüyorsunuz ama boş bir çaba bu. Sonlara doğru ip mip kalmıyor ortada. Toz oluyor. Tozları da rüzgar oraya buraya savuruyor. Geriye sadece belli belirsiz bir iz kalıyor. Yolunuzu kaybediyorsunuz doğal olarak. Şaşkın şaşkın etrafa bakmaya başlıyorsunuz.

Tökezleyerek ilerlerken açık kanalizasyon kapağından aşağıya düştüm anlayacağınız.

Kitabın 'Dün Yağmur Yağacak' isimli bölümünde, 'Yolun Apaçık Olmasın' başlıklı yazıda şöyle bir paragraf var:
"Oysa ki benim bir şeyi birine anlatmam için o kimsenin benim anlatacağım
konuda hiç olmazsa dinleyecek kadar birkaç bilgi taşıması gerekir. Benim için
de durum aynı. Birisi'nin de anlatacağı şeyler benim dinleme gücüm kadardır.
Konudan biraz sezgiler, bilgiler taşımam gerekir. Ben bunu bile bile gene de
duramayor, herkes denen kalabalığı bir yana itip, birkaç kişi denen topluluğu
küçümseyip bir kişi denen o hiç görmediğim yaratığı da aşıp hiç kimse denen o ulaşılmaz tanrılaşmayı ancak gözüme kestirebiliyordum." (Sayfa:519)

Bence o ulaşılmaz tanrılaşmaya erişmiş Özdemir Asaf. Yani en azından benim için böyle. Benim gücüm yetmedi açıkçası. Bu yüzden kitabı puanlamayı da düşünmüyorum. İleride bir gün -çok ileride- bu kitabı tekrar okumayı düşünüyorum. Umarım o zaman -eğer okursam- anlarım. Ama şu an o bilgiye de, o güce de sahip değilim.

Kitabı kesinlikle okuyun ya da kesinlikle okumayın diyemem. Benim anlayamadığım şeyler size aşırı anlamlı gelebilir. Siz o güce sahip olabilirsiniz. Kitap için sadece denemeye değer derim. Gerçekten. Her şeye rağmen

DENEMEYE DEĞER!..

İncelemeden aldığım bir kitap daha. Şiir kitabı sanıp almıştım, oysa deneme tarzı yazılarla başlayan kitap, köşe yazısı tarzında öykülerle devam etti. Tüm kitapta yazarın kendi düş ve düşüncelerini okuyoruz. Deneme tarzında yazılan ilk bölümleri okumak ve anlamak zor olmasa ve kendimden bir şeyler bulabilsem de, ikinci bölümü oluşturan öykülerden çoğu zaman hiçbir şey anlamadım. Değişik bir tarzı olduğunu söyleyebilirim. İlk başlarda yaşanmışlıkların etkisiyle anlam kazanacağını düşündüğüm yazılara, belli bir süre sonra özellikle sonlara doğru kafa yormaktan bile vazgeçtim. Çoğundan hiçbir şey anlamadım ve benim tarzım olmadığına karar verdim. Felsefi düşüncelerini bir yerden bir şekilde yakalasam da, bunları anlatmak için oldukça karmaşık bir dil seçmiş. Özdemir Asaf şiirlerini okumaya devam edeceğim bir şair ama bundan sonra kitaplarını alırken bu tarz olmamalarına çok dikkat edeceğim.

İlk elime aldığımda şiir kitabı sanmıştım. Ancak içini biraz karıştırıp incelediğimde kısa kısa cümlelerden ve şiirlerden oluşan karışık bir kitap olduğunu farkettim. Daha elime ilk aldığımda kendimden birşeyler bulmuştum zaten ve direk satın aldım. Hayatımda en büyük zevkle okuduğum kitaptı. Adeta elimden kalemi düşüremiyor sürekli orayı burayı çizmeden duramıyordum. Kitabı okudum bitirdim ve üzerinden birkaç sene geçtikten sonra tekrar elime aldım. Biraz karıştırdım ve altını çizmediğim çok güzel başka kısımlar da keşfettim. Diyeceğim o ki bu kitap size her yaşınızda, her ruh halinizde farklı şekilde hitap ediyor. Her okuyuşunuzda daha farklı şeyler bulabileceğiniz ve daha farklı etkilenebileceğiniz bir kitap. Şiir ve edebiyat seven bir okurun kütüphanesinde kesinlikle bulunmalı.

kırılmadık hiçbir hayal kalmadı kalbimin etrafında. ne zaman kıpırtayacak olsa tüm kırıklar batıyor, kanatıyor her yanını. bir daha iyileşemeyecek yaralar bırakıyor ardında. 
-dur diyorum, kalbime. kıpırdama, başka biri için atma, kanıyor işte her yerin, gücüm kalmadı, diye ısrar ediyorum.
gülümsüyor o anda.
-ben atmadıktan sonra senin nefes almanın ne anlamı var ki, diyor bana.

Benim gibi şiiri çok seven ama şiir özürlüsü olduğunu kabul etmek zorunda kalan insanlar için "benim şairim" gibi bir ifade vardır. Özdemir Asaf da, terbiyesizlik etmek istemem, ama benim şairim değil. Şiirleri gerçekten hoşuma gitmiş olsa da, tam anlamıyla beni etkilediğini, gözlerimi yıldızlar kaçmış gibi gösterdiğini söyleyemem. Yalnızca bu yüzden benim şairim değil, aksi gibi kalitesini de reddedemem.

Kaldı ki bu kitap bir şiir kitabı da değil. Bir çeşit kısa öykü-derleme tarzında oluşturulmuş, aslında Özdemir Asaf'ın tek bir defterinden alınmış olduğu söylenen bir kitap. En çok bu kısmı hoşuma gitti sanırım; kendisi her bir tür için ayrı ayrı defter tutmuyor, hepsini bir arada götürüyormuş. Onun dışında, dikkat çeken aforizmalar ve yeterince etkileyici kısımlar söz konusu. Fakat ne yazık ki bana göre değil.

Keyifli okumalar.

Bir adamın hayatı ,fikirleri , hayata bakış açısının sözcüklerle adeta dans ederek anlatıldığı bir kitap. Fikir kitabi demeliyiz belki de. Özdemir Asaf'ın, ayrı konu başlıkları altında, bu konular hakkındaki fikirlerini okuyoruz. Ama oldukça farklı bir üslupla.
Bir sozu var Özdemir Asaf'ın ; " bütün renkler aynı hızla kirleniyordu , birinciligi beyaza verdiler" diye. Üstüne düşündüğüm ve benim icin soru isaretleri taşıyan bir sözdür.
Bu kitapta da aynı tarzını sürdürmüş Asaf.

Bu kitap benim hayatımı degistirmekle kalmadı bana inanılmaz bir ozguven verdi. Ozdemir asaf ile aynı olan dusuncelerime tecrubeleri ile yol gosterip beni sade,populer kultur kolesi ve hazcı arkdaslarımdan kurtararak. Kitaplıgımda her daim en on sırada yer bulmaya hak kazandı. Kırılmadık bir sey kalmadı gerek siirleri gerek denemeleri ve ozdemir asafın hayata bakısı ile okunması gereken . Belkide gereken onem verlmeyen cok degerli bir hazinedir

Köşede unuttugun kitap vardir ya etrafda duygularinin tamamlamasi için aradığın hani yanı başindadir oysa
işte bu o dur bana ğöre duyğularima tercüme oldu.

Uzun uzun anlatayim desem sadece dizelerine yetmeyecek
bu kitap tavsiye ederim.