Evet alçaklık bendeydi, öyle yumuşak görünüyordum ki. Siz beni parçalamaya çalışırken, ben gizli gizli onarırım kendimi. Sonunda bilmediğiniz bir şey olur çıkarım ve sizi suçlarım, beni mahvettiniz diye. Sizlerle birlikte başarısız gibi görünürüm fakat sonunda ihanet ederim sizlere. Hep bir yerde takılmamı beklersiniz, ben de aynı şeyi beklerim heyecanla. Sonunda, yarım yamalak bir başarıyla sıyrılırım işin içinden. Başarısızlığın sevimliliğine kapılırım ve sonunda gerçek başarısızlara ihanet ederim. Kusura bakmayın derim; hiçbir işi sonuna kadar götüremiyorum, başarısızlığı bile. Oysa kendimi onlara, olduğumdan başarısız göstermek için ne kadar çırpınmışımdır.
Üniversitede en çok sevdiğim öğrenciler, yıllardır okulu bitiremeyenlerdi. Yanlarından ayrılamazdım. Onların başarısızlık masallarını büyük bir hayranlıkla dinlerdim. Sonra, onları öğrenci olarak bıraktım üniversitede, ben bitirdim. Meyhane arkadaşlarını da meyhanelerde bıraktım; ülkü arkadaşlarını da ülküleriyle baş başa. Bir yerde durmasını bilemedim. Hiçbir yere varamadım. En çok da başarısızların yanında kalmayı becermek isterdim. Beşiktaş’taki koltuk meyhanesindeki Reşit Bey’le beraber geçirmek isterdim bütün yaşantımı.
Beni bir yerde barındırmadılar.
Sayfa 664 - İletişim Yayınları, 42. baskıKitabı okudu
·
417 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.