Yoruma geçmeden önce tüm Agatha Christie kitaplarında olduğu gibi biraz fazlaca yazım yanlışı olduğunu ve artık bunu kesinlikle görmezden geldiğimi, çünkü maalesef ki buna alıştığımı söylemem gerekir. Kitap standart bir Agatha Christie polisiyesinden oldukça farklıydı çünkü ortada polisiye bir durum oldukça uzun bir süre yoktu; sadece yaşlı Jane Marple'a onun adalet duygusuna güvenildiği ve gerçeği bulacağına inanıldığı söylenen bir mektup geliyor eski bir tanıdığından. Dolayısıyla ortada bir olay yokken kitabın içinde bu olayın yaratılmasını beklemek zorunda kaldım ve açıkçası bu durum uzadıkça kitaba olan bağlanma isteği ve arzum da azalıyordu. Yani sayfalar ilerliyor, olaylar ilerliyor ama okur olarak neyi beklediğimi ya da bekleyeceğimi bilmiyorum. Üstelik olaylar da o kadar yavaş ve durağan ilerliyordu ki, gerçekten çok yorulup elimden bırakmak zorunda kaldım kitabı sıkça. Ve fakat kitabın sonlarına doğru yaklaştıkça Agatha Christie kitaplarını okumayı neden bu kadar sevdiğimi bir kez daha görmüş oldum. Üstelik bir Jane Marple romanını da ilk kez bu kadar sevdim diyebilirim. Kitabın üstteki paragrafta eleştirdiğim her türlü özelliğine rağmen kitap bittikten sonra tek bir cümleyi bile değiştirmezdim, bu kitap böyle olmalıydı dedim. Bu haliyle saf olması gereken Agatha Christie kitabıydı. Fakat yine de ilk paragraftaki o eleştirilerim sebebiyle bir puanı haklı olarak kırmak zorunda olduğumu da kabul edersiniz. Sonuç olarak polisiyeye yeni başlayan ve/veya Agatha Christie okumayı seven bütün okurların keyifle okuyacağını düşünüyorum diyebilirim.

Ölüm MeleğiAgatha Christie · Altın Kitaplar · 20201,154 okunma

··

343 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.