Gecenin yedi evresi: Yedi yıldız?, yedi çift? Gece denilen şey doğanın bilinçsiz bir parçasıdır aslında, dedi Ressam Birader kendi kendine, evrelere bölünmesi yalnızca bir gelenek, kişilerin adları da öyledir; kişi ad ya da isimdir, eylem ise yüklemdir, gelenekler; gecenin kendisi tutup da kendini “gece” olarak sınıflandıramaz, hatta gün batışında başlayıp şafakla bittiğini hiç bilemez; yıldızlar sonsuzdur, onların arasından bazıları seçmek de bir gelenektir, bu kez yapılan seçim yalnızca şansa dayanır: Fomax Chemica, Lupus, Corvus, Taurus Poniatowski, Lepus, Crater, Ho-rologium; Birader Julian'ın gecesi için Birader Taribio’nun seçtiği yedi takımyıldızdan hiçbiri kendi isimlerini bilmezler; iş yedi çifti adlandırmaya gelince... Bu sarayda var mıydı o yedi çifti oluşturacak kadar erkek ve kadın? Bu dünyada var mıydı? İki insanın karşı karşıya gelişiyle ilgili meselelerde, ihtirasın iradesi ya da iradenin ihtirası yanında kaderin ve geleneklerin rolleri pek bir şey ifade etmez ne de olsa. Bu yüzden de, akıl yoluyla elde edilmiş kusursuz simetriler asla hayal gücünün ideallerine baskın çıkmaz, aksine tehlikeli akılsızlığın hızla genişleyen istilasına teslim olurlar; insanın mükemmelliğe ulaşması için iki kişi olması gerekir ama çok geçmeden rastlantısal bir üçüncü çıkar, ikili dengede yer edinmek ister ki tek amacı o dengeyi yok etmektir.Fakat kusursuz düzen kusursuz dehşetin belirtisidir; doğa bu düzeni reddeder, özgürlük güvencesinin çoklu düzensizliğiyle yürümeyi tercih eder.
·
137 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.