Bu hayatı yaşadığı halde, çok az insan onu tanır. Herkes bir tarafından yakalar ve "işte hayat budur" der.
Şair dostum! Şairler tepesinde oturup ilham perisini beklemekle insanları asla tanıyamazsın. İnsanları tanımak için onların arasına girmek lazım.
Kalabalıklar, gülmeye de ağlamaya da aynı derecede hazırdır. Dedikoduyu, skandalı, ifşaatı pek sever.
Zavallı için ağlar, hain cezasını bulunca coşar, tezatlara güler.
Kemale ermiş, âlim kimseleri kalabalık içinde bulamazsın.
Çok heyecan, az mantık, hayalî sahneler... İşte kalabalığı bir arada tutmanın yolu.
Sayfa 12Kitabı okudu
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.