Tanpınar okumak her zaman için meşakkatlidir ama okunması gereken yazarlardan biri olduğunu düşünüyorum.. Aslında mahur bestede ele alınan karakterleri, onların aralarında geçen konuşmaları çok sevdim.. yani bu kitap benim için sohbet etmek gibiydi.. sıcacık, keyifli bir sohbet.. özellikle kitabın başlangıcı çok güzeldi.. sonlara doğru hikayenin behçet beyden uzaklaşması ve giderek dallanıp budaklanmasını ben sevemedim, dahası hikayelerin yarım kalmasından nefret ettim.. gerçekten kitap bitince bir yarım kalmışlık hissi sizi sarmalıyor.. daha anlatılacak bir sürü hikaye varken bir anda çok saçma bir yerde kitap bitiyor ve siz kalakalıyorsunuz.. Tanpınar da bu serzenişleri tahmin etmiş olacak ki kitabın son bölümü olan Behçet beye mektup kısmında bu durumu ele alıyor.. ve aslında okuyucusuna Behçet bey üzerinden kitabın neden bu şekilde bittiğinin izahını yapıyor ve belki kendine de.. Evet, Tanpınar etkileyici bir üslupla ele almış olsa da bu durumu ben yine de tatmin olamadım.. kitabın başındaki o sohbetlerin tadı öylesine damağımda kaldı ki... böyle bitmemeliydi... kitap genel olarak Tanzimat sonrasında yaşayan insanların hayat hikayelerini ele alıyor.. bu açıdan da oldukça zengin bir içeriğe sahip.. özellikle tarihe ve maziye meraklı olanların kaçırmaması gereken bir kitap.. Bu kitap, yazarın diğer kitapları olan huzur ve sahnenin dışındakilerle de bir üçleme oluşturuyormuş.. toplumdaki değişimlerin yansıtıldığı bu üç romanı birlikte ele almak daha mantıklı ve doğru değerlendirmeler elde etmeyi sağlayacaktır, şüphesiz... Ama ben şu anda elimdekiyle yetinmek zorundayım ve şurası bir gerçek ki kim ne derse desin Tanpınarın ayrı bir aurası var, yazdıkları gerçek birer sanat eseri.. bu yüzden yazının başlangıç kısmına geri dönüyorum; Tanpınar okumak çok meşakkatli olabilir ama herkes okuyup bu adamdan nasibini almalı... 
Mahur Beste 
Ahmet Hamdi Tanpınar
·
304 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.