Hiçbirimiz memnun değiliz yaşadığımız yerden, yaşadığımız hayattan.
Hepimizin yaşamayı arzuladığı bir yer ve bir hayat vardır. Ah şu prangalarımiz olmasaydı; Kimbilir nerelere doğru yelken açacaktık.
Herkesin başka başkadır prangaları; Kiminin maişet, Kiminin keyif, Kiminin ailesi ve dostları Kiminin düşmanları En çok bizzat kendimiz pranga oluruz kendi kendimize. İnsanız ve hiç bitmez ihtiyacımız, hırsımız ve de korkumuz .
Oysa herkes,başka bir hayatı yaşamayı arzu ederken, farkında bile değildir, başkasının hayal ettiği hayatı yaşadığından .
Emellerimiz kaf dağının ardında, durmadan yürüyoruz , ayaklarımız prangalı . Peşimizden ecel denen amansız bir takipçi ,dörtnala gelmekte. Gözümüz hep ufukta, ardımıza bakmadan yürüyoruz. Ecel mesafeyi kapatmakta, Kaf dağı yaklaştıkça uzaklaşmakta. Nerden baksan tutarsızlık, Nerden baksan ahmakça.....
M.A