Yalnızlık boşluktur, ve boşluğa karşı direniş ruhsal doğada fizikselde olduğundan az değildir. Yalnızlıkta sadece mükemmel insan meskun olabilir, bu yalnızlığı ruh dünyasının kızları olan düşünceleri ile doldurur, ya da tanrısal işleri izleyen ve bu yalnızlığı tanrısal ışıkla aydınlatan ve Tanrının soluğunu ve sesini işiterek canlı kalan insan. Bu iki insan haricindeki tüm diğer insanlar için, ki bu iki insan kendilerini Cennete çok yakın hissederler, yalnızlık ruhsal ve aynı zamanda bedensel bir işkence gibidir.