1999 depreminden birkaç gün önce adapazarı'na gitmiştim ve doğduğum şehrin çirkinliği ve haşinliği karşısında içimde taşkın bir öfke kabarmıştı. zihnimde bir bir yıkmıştım çocukluğumdaki güzelliğinden en küçük bir iz bile taşımayan bu şehrin yeni yapılarını. ardından deprem oldu, o çirkin yapılar gerçekten yıkıldı. müthiş bir suçluluk duydum, sonra bu hissi unuttum. derken 2009'da van'a gittim. ilk kez gittiğim bu şehrin çirkinliği yine aynı şekilde içimde bir öfke doğurdu. bir an önce bu çirkin şehirden gitmek istedim. van da aynı şekilde yıkıldı, yerle bir oldu. zihnimde yıktığım bu çirkinlikleri yıkan şey benim lanetim değil elbette, kötü yapılaşmanın bedeli. öyle parapsişik güçlerim yok, ama yine de gittiğim şehirlerin çirkinliği karşısında öfkelenmeyeceğime dair kendime söz verdim, sanki tutabilirmişim gibi.
Sayfa 24
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.