Melek Paşalı eseri. Dingin ama sürükleyici bir kalemi olduğunu söylemeliyim. Söyleyeceklerini ve iletmek istediklerini öyle yüksek perdelere hiç çıkmadan ve naif bir dille iletiyor okuyucuya.
Yazarın yalnızlığı sevmesi, esere "yalnızlığa övgü" ile başlamasından belli. "geceye ağıt yakan kızların öyküsü"nde
