Emile Zola'nın Dreyfus Davası'na dikkat çekebilmek için dönemin cumhurbaşkanına hitaben kaleme aldığı mektubu.
Yahudi kökenli bir subay olan Dreyfus haksız yere casuslukla suçlanıyor. Kanıt olmamasına rağmen, tamamen hukuksuzca yapılan bir yargılama sonucu Dreyfus sürgüne gönderiliyor. Aslında ufak bir araştırmayla asıl casus ortaya çıkabiliyor fakat ordu itibarının sarsılacağı kaygısıyla olayı açığa çıkarmıyor.
Emile Zola Dreyfus'un haksız yargılanmasına sebep olanların suçlarını yüzüne vurmakla kalmayıp, toplumsal olarak da nasıl bir bozulmaya gittiklerini gösteren bir yazıdır benim gözümde. Yargılama yanlışlığına başlarda herkes göz yumarken, Emile Zola sorumluların isimlerini vererek onların işledikleri suçları yüzlerine tokat gibi çarpar. Hatta yargılanmayı bile göze almıştır.. Emile Zola bu cesareti ve adalet adına başkaldırısıyla anılacaktır. Tek cümle ile özetlemek gerekirse Haksız yargılama neticesinde mahkumiyetine ilişkin sorumlular hakkında bir haykırış yazısı.
Güçlünün yanında durup dalkavukluk yapmak yerine mazlumdan taraf olup haksızlığın üzerine koşar adım yürüyen, nice karanlığı aydınlatmak için meşale olup yanmayı göze alan Emile Zola gibi insalara selam olsun.
