Birçoğumuz büyük şehirlerin kalabalığından, bürokrasisinden dert yanıp, huzurlu küçük bir ege kasabasına yahut üç beş parça eşya ile sığınacağımız bir adaya gitme hayalleri kurarız. İşte Livaneli’nin Son Adas’ı şehrin keşmekeşinden kaçan bir grup adalının mutlu hikâyesini anlatıyor. Öyle ki İnsanlar mutlu, hayvanlar kendi halinde huzurlu. Ta ki adaya devrik bir lider gelinceye kadar. Güllük gülistanlık mütevazı bir hayat su gibi aheste aheste akıp giderken her şey birden tersine dönmez. Usul usul kimseyi ürkütmeden değişir her bir şey böyledir bu işler. Herkesin kaçıp, adaya sığındığı bürokratik işler, sonra ada konseyi, bildiriler, bir dizi medeniyet getirme çabaları da devrik lider ile birlikte adaya geldi. Sonrası… Biliyorsunuz ki, zorbalık illa ki kaba kuvvetle olmaz. Yumuşak güç halinde de olur ve en büyük destekleyici kavramları ise demokrasi ve medeniyet! İşte devrik liderin de uyguladığı yumuşak güçte böyle oldu. Önce kendi saygın kişiliğini gösterdi sonra medeniyet dedi ve en sonunda kendisini zehirleyen yönetme hırsı ile adaya hükmetmeye başladı. Güç, iktidar hırsı bazen her şeyin önüne geçebiliyor, hayatların bile. Ve bunu uygularken iyilik kavramının ardına gizleniyorlar. Çünkü kendi niyetlerini gizlemeleri gerekiyor. İktidarlar, yönetimler değişse de değişmeyen bir şey var, güç hırsı ve ezilenler!

Son AdaZülfü Livaneli · Remzi Kitabevi · 201251,5bin okunma

·

69 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Cuma ÖZTÜRK