Mavi Gözlü Dev ile Kızıl Saçlı Bacının Hikayesi..
Bir yanda aşka aşık Nazım diğer yanda Nazım'a aşık Piraye..
Kızıl saçlı bacısına methiyeler düzecek kadar, her mektubunda onu sevdiğini söyleyecek kadar, onsuzluğun acısından şiir yazacak kadar çok seviyor Nazım Piraye'sini.. Ya da öyle sanıyor.
Piraye'ye gelince Piraye aşık Piraye meftun Piraye yoktan var edecek tüm sıkıntılara göğüs gerecek kadar çok seviyor Nazım'ı. Piraye üzgün kadın Piraye vefalı kadın iyi bir eş iyi bir aşık iyi bir dost iyi bir sırdaş iyi bir arkadaş onu aldatan kocasına aşkından ölse de dönmeyecek kadar gururlu bir kadın.
Nazım pişkin. Piraye'ye, artık karı koca münasebetlerimizi bitirelim baskasına aşık oldum diyecek kadar çok. Hoyrat Nazım aradığı aşkı Münevverde bulamayınca Piraye'ye pişman olduğunu yazacak kadar ve duygularının arkasında duramayacak kadar alçak!
Yaptığı yanlışın önce arkasında duruyor ve diyor ki bir mektubunda;
"Piraye bana olan sevgisini belirtmeyi bir izzeti nefis meselesi yapmasaydı beni dışarda ve içerde yalnız bırakmasaydı, hayatıma başka
hiçbir kadın girmezdi."
On iki yılını Nazımı beklemeye ayıran Piraye için söylüyor bu sözlerini Nazım :)
Sonrasında pişkinliğini tekrar ele alıp kendince özür diliyor diyor ki;
"Beni ömrümün sonuna kadar affetmemen, bana kırgın, dünyaya kırgın olman, zaten zehir zemberek olan hayatını büsbütün zehir etmen,
değer mi?"
Yazdıkları işe yaramayınca ajitasyona başvuruyor;
"Benim geri kalan bir iki senemi, ve senin çok
uzun senelerini, zehir etmekte ne mana var?"
diyor Sanki Piraye'nin suçuymuşçasına.:))
Mektuplar devam ediyor.
"Yeryüzünde hiçbir insan hiçbir insana benim sana yaptığım kötülüğü yapmamıştır. Bütün bunlara rağmen, gel. Sana gel diyecek kadar yüzsüz ve alçaksam ne haldeyim, öyleyim işte. Fakat, gel. Benden nefret ederek, beni hor hakir görerek de olsa, beni bir daha
yalnız bırakma."
diyen Nazım
Piraye'ye gel çağrıları işe yaramayınca intiharıyla onu tehdit edecek kadar kötü birine dönüşüyor.
"Ya bana cevap verirsin, beni görmeye gelirsin yahut cevap vermezsin gelmezsin ve bu benden alacağın son haber olur ben kendimi bir bakımdan öldüğüme alıştırmaya çalışırım.'
Aşkından ölse de Piraye, dönmüyor Nazım'a.
Mektuplarına cevap gelmeyince bir keşiften bahsediyor Nazım bir mektubunda.
"Sonra, nasıl oldu
bilmiyorum, birdenbire bir keşifte bulundum, bu müthiş bir keşifti, bir yandan beni büsbütün kahretti, fakat bir yandan da kendime
gelmeme yardım eyledi, keşfimi oğluma yazdım. Keşfim şuydu:
"Sen bana hiçbir zaman aşık olmamıştın."
Böyle diyor Nazım Kızıl Saçlı Bacısına... Kendini aklar gibi Piraye'yi suçlar gibi bitiriyor mektubunu...
Piraye Nazım'a dönmüyor ama vefalı Piraye mektuplarına cevap veriyor Nazım Bey diyor mektuplarına sanki hiç sevmemiş hiç sevilmemiş gibi esasında kırgın gibi. Değil kırgın gibi basbayağı kırgın..
En büyük dostum diye hitap ediyor Piraye Nazım'a. Aşkı bitse de kırgınlığı bitmiyor Yüreği yansa da Nazım'ın gel çağrılarına kulak tıkayamıyor gidiyor ona çocuklarını da toplayıp Nazım mutlu Nazım umutlu ancak sevmiyor Nazım Piraye'yi. Ona şiirler yazmayı seviyor. Şiirlerini onun sayesinde yazmayı seviyor. Nazım çıkarcı...
Yıllarını Nazım'a veren Piraye son kez Cezaevine gidiyor. Hep birlikte otururlarken Nazım'ın Piraye'yi aldattığı kadın giriyor içeriye Münevver.
Nazım aşka olan aşıklığını tescillettiriyor bu sefer. Çünkü Nazım ve Münevver ilişkisi yine başlıyor. Piraye o gün son görüyor Nazım'ı..
Piraye Nazım'ı bağışladı ve ona dönmedi ondan ayrıldıktan sonra başkasıyla da evlenmedi. Nazım gibi aşka aşık olmadığı için Nazım'a aşık olduğu için çekti cefayı. Nazım sürdü sefayı..
Nazım aşka aşık yumdu gözlerini Vera'nın kollarında. Vera'ya aşık oldu Münevver'den sonra.. Bir şiirinde "Senin adını kol saatimin kayışına tırnağım ile kazıdım" diyen Nazım'ın kol saatinde 'Vera’ yazmakta Piraye'den iz yok. Piraye'ye mutluluk yok... 
Nazım İle Piraye
·
231 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.