°
Merhum Allame Eminî ( el - Gadir kitabının yazarı ) Ehlisünnet'in yoğunlukta olduğu şehirlerden birine yaptığı bir yolculukta, Sünnî âlimler Allame'nin şehirlerine gelişinden haberdar olurlar. Bunun üzerine bir araya toplanıp Allame Emini'yi bir akşam yemeğine davet etme kararı alırlar. Yemekten sonra mecliste bulunan 70-80 Sünnî hadis hafızları Allame Eminî'ye, herkesin bir hadis okumasında israr ederler, böylece herkes sırayla bir hadis okur.... Sıra Allame Eminî'ye geldiğinde herkesten, hadisin senedinin sahih veya geçersiz oluşu konusundaki görüşünü dile getirmesine dair söz alır. Kabul ettiklerinde ise Resulullah'ın ( s.a.a ) şu hadisini okur: "Kim zamanının imamını tanımadan ölürse cahiliye ölümü üzere ölmüştür. " (Sahih - i Müslim, c. 6, s. 22; Müsned-i Ahmed bin Hanbel, c. 4 , s. 96 )
Mecliste bulunan âlimlerin hepsinden hadisin sahih olduğuna dair itiraf aldıktan sonra da, " Şimdi size bir sorum var. " der: " Acaba Peygamberimizin ( s.a.a ) kızı Hz. Fatima ( a.s ) babası vefat ettikten sonra kendi zamanının imamını tanıyor muydu, tanımıyor muydu? Eğer tanıyor ve kabul ediyordu ise, imamı kimdi? " Yaklaşık 20 dakika kimseden ses çıkmaz. Herkes sessizliğe bürünmüştü. Başları aşağıda derin bir düşünceye dalmışlardı; verecek cevapları yoktu çünkü. Ardından da bir bir meclisi terk etmeye başlarlar. Galiba şunu düşünüyorlardı: Eğer Hz. Peygamber'den ( s.a.a ) sonraki o üç aylık veya bazı rivayetlere göre altı aylık dönemde imamını tanımıyordu desek, Fatima'nın cahiliye ölümü üzere öldüğünü söylememiz gerekir. Halbuki o, cennet kadınlarının efendisidir ve cahiliye ölümü üzere ölmesi imkânsızdır. Yok, eğer kendi zamanının imamını tanıyordu desek, bu da doğru değil; çünkü Sahih-i Buhari'de Aişe'den naklen Fatima'nın ( s.a ), ölene kadar Ebu Bekir'den uzaklaştığı , ondan razı olmadığı ve eşi tarafından geceleyin gizlice defnedildiği yazılır ( Sahih -i Buhari, c. 5, s. 82-83 ; c. 8 , s.3 ; c. 4 , s. 42 ) Ayrıca Resulullah'ın ( s.a.a ) şöyle buyurduğunu da biliyorlardı: " Fatima benim bir parçamdır , kim onu öfkelendirirse beni öfkelendirmiştir. " ( Sahih-i Buhari , c . 4, s . 210 )