Breton'un ufak yaralamalarla başlayıp dehşet verici yaralamalara vardırdığı kitabı. Aslında her şey benim için katlanılır ve anlaşılabilir bir düzeydeydi. Son bölüme gelene kadar kişilerin kendilerini yaralama, kesikler oluşturma, deriye işlenen semboller ve iğneli aksesuarlara kadar da kişinin kendisiyle, ailesiyle ve yaşadığı toplumla olan uyumsuzlukları, anlaşmazlıkları; dışlanmışlık, görmezden gelinmişlik, küçümsenmiştik gibi duygularıyla baş etmek için; ait ya da güçlü hissetmek için; sorunların ve yaşadıkları ıstırabın bir çeşit morfini olabilen kendini yaralamalar bir takım karşılıklar buluyordu zihnimde fakat "3. Kendi kendini kesme" bölümden sonra bende dehşet duygusu ve mide bulantısı şiddetlenerek arttı ve son sayfaları okumadan bırakmak zorunda kaldım. Performans sanatları olarak ele aldığı ve birkaç performans sanatçısının performanslarını anlattığı bu bölümlerin okunması pek kolay değil. Performansı sergileyen kişileri ve performans görüntülerinden kesitleri inceleyerek kendimi baygınlık sınırına kadar getirmiş olabilirim. Bunları yazarken mide bulantım hala devam ediyor. Bedenlerinin sınırlarını zorlayan bu kişileri okumak ve görselleri incelemek için zihnimin ve ruhumun sınırlarını fazlaca zorladım sanırım.. Bu performans örneklerinin neler olduğundan bahsedip huzurunuzu kaçırmak istemem. Daha bunların ötesinde neler olduğunu ise hiç merak etmiyorum. Merak duygum dehşet duygum tarafından alt edildi. Belki ileride kendimi biraz daha zorlayabilirim ama şimdilik bu kadarı bile benim için çok fazla.

Ten ve İzDavid Le Breton · Sel Yayıncılık · 2016113 okunma

·

366 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülhan Akın