“Hayattan çok az şey istedim – ama o, o kadarını bile esirgedi benden. Azıcık güneş, kırlar, bir lokma ekmek bir lokma huzur, canımı fazla yakmayacak bir yaşama bilincim olsun ve bir de ne kimseye muhtaç olayım ne el âlem bana muhtaç olsun. Bu kadarı bile esirgendi benden, hani yüreğimizin katılığından değil de, paltomuzun düğmelerini açmaya üşendiydiniz için dilenciyi başımızdan savarız ya, işte o şekilde. Bu eser bir roman değil bir denemeler denemesi, kitaptaki tanımıyla anlatı. Kendi varlığından nefret edem ama ona sıkı sıkı sarılan huzursuz bir adamın bilinç akışını bazen uzun aforizmalarla bazen de tek satırlık cümlelerle anlatan içinde felsefi metinler ve günlüklerden oluşan bir eser. Depresif, melankolikliğin içinde, hep umutsuz, hep mutsuz, hep şüpheci, hep kötümser görüş ve düşünceler bu kitabın omurgasını oluşturuyor. Pessoa ‘nın kendi ifadeleriyle; olaysız yaşam öykümü, hayalsiz hikayemi anlatıyorum. Bunlar benim itiraflar’ım. #alıntı hissetmek ne renktir acaba? hissettiklerimi yazıyorsam, hissetmenin ateşini azaltmak için başka çare olmadığından. itiraflarım önemli değil, çünkü hiçbir şey önemli değil. hissettiklerimle manzaralar çiziyorum ben." "ne mutlu yaşamlarını kimseye emanet etmeyenlere." anlamak için, kendimi yok ettim. anlamak, sevmeyi unutmaktır." ”sıradan insan için, hissetmek yaşamaktır, yaşamayı bilmektir. ben ise, yaşamak düşünmektir, derim; hissetmek ise düşünmeyi beslemekten başka işe yaramaz.”

Huzursuzluğun KitabıFernando Pessoa · Can Yayınları · 201710,5bin okunma

·

188 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

PulseoftheBook