Bu çocuk kime çekmiş?
Annenin kaderi kıza çeker.
Babasına bak oğlunu al
Anasına bak kızını al.
Aile yaşantımızda hep vardır bızler de bu sözler. Anadolu da hiçbir çocugun kaderi kendisinin
değildir. Ya annesidir ya babası. Ya dedeler yaşamıştır ya aileden kan bağı olan başka biri. Ama illa ki yaşanmışlıkların sirayet ettiği bı durum vardır. Mutlaka yaşanir. Aslında bu yaşanılanlarin geçmişte ailedenin bir ferdinde yaşanmış bir travmanin bize aksetmesidir. Çünkü kökümuz onlardır. Kan bağımız nasılki varsa kader bağımız da vardır. Kitapta anlatılmak istenen de anne baba ve atalarımızın yaşadıkları ile barışmak kabullenmek ve bizim kaderimize akseden travmalarla başa cikabilmek.
Şu an bu kitabı okumamım nedeni annemin sürekli kızım sende benim kaderimi yaşıyorsun. Bende bu sıkıntıları yaşadığım da sen yaslardaydim. Yakın olaylar yaşıyoruz deyince, benimle başlamis mi sorusuna cevaben okudum. Cevapların çoğunu da buldum gerçekten geçmiş de yaşadıklarımızı tekrar ediyoruz. Tarih hep bir tekrrur ediyor. Çünkü kan bağı genler hep bizi ileri nesillere götüren etkenler . Sadcee fiziksel özelliğimiz değil, yaşadığımız travmaları bile soyumuz dan gelecek olan nesillere sirayet ettiriyoruz. Ve bizde geçmişimiz den alıp yaşıyoruz. Bu yüzden barışmaliyiz. Kabul etmeliyiz. Anlaşamadigimiz annemizle, dikdator babamizla, neden bunları yaptıklarının ve nasıl büyütüldukleri üstüne konuşmalı kabullenmeli ve çözüm üretmeliyiz. Biz yandık bizden sonra gelenler yanmasın... Bu konuda bilinçlenmek için okunması gerekir diye düşünüyorum... Keyifli okumalar .