“Denizler kadar ağlardım içime ışık ışık..”
Dost dese ki: -Vakit geldi, çöz sandalını,
Asıl küreklere; güneş’i, ay’ı sırtına sar.
Kalbimi pusula bilip açılırdım denizlere,
Dostun “dur!” dediği yerde durana kadar..
…
Sayfa 188 - narKitabı okudu
·
605 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.