Yalnız değilsiniz...
Kendi kendime avunma ve unutma vesileleri icad ediyorum. Şu işti, bu koşuşturmacaydı, 'eğlenmek'ti, 'hayatın tadı'ydı derken, tüm bu duygularımın acılarına, sorunlarına ve arayışlarına karşı, kalbiminkulağını tıkıyorum. Tüm bu duyguları doyurmayı değil; unutmayı ve uyuşturmayı deniyorum. Ölüme gidiyorum; ama farkında bile değilim. Zaman akıp gidiyor, duymuyorum.
Galiba böylesi bir tavırda, pek de yalnız değilim!
Sayfa 28
·
277 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.