Babalarımız alınlarımıza yazılmış yalnızlıklarımız..
Böylesi bir yalnızlığa körpecikken daha bırakıldığımız bir hayatta babalar affedilmemeli.. Okula bile başlarken yokluğunu bir tıravma halinde hissettiğiniz.. öğretmenin "babanın mesleği ne " diye sorarken arkadaşlarına " Allah'ım ne olur bir mucize olsun öğretmenim bana sormasın bu soruyu ben ne diyeceğim" diye dualar ettiğiniz. Bazen gece yarılarında kabuslarda onun cenazesini taşlarken kendinizi gördüğünüz, bazende bu şarkıyı dinlerken tıpkı buradaki gibi onun gelip "beni affet"youtu.be/PIL6APEOmH8 demesini hayal ettiğiniz, ya birgün gerçekten ölürse ben onun cenazesine gidicek miyim? Agliyacak miyim acaba diye düşündüğünüz...onun ise pişkin pişkin hayatına devam ettiği bir hayatta bu babalar affedilmemeli..
İçimde Kim VarYekta Kopan · Can Yayınları · 2014273 okunma
