Mine Söğüt, Latin Dili mezunu ve aynı zamanda da gazeteci. Kendisi bu edebi altyapısının gazeteciliğinden geldiğini söylüyor. İnsan Hakları ile ilgili çalışmalar yapmıştır. Daha sonra da editörlük yapmaya başlamıştır. İlerleyen zamanlarda da bilindiği üzere roman, biyografi, öykü, deneme gibi türlerde kitaplar yazmıştır. Eşi
Bahadır Baruter ise ünlü L-Manyak, Penguen ve Lombak ın kurucularından olup, aynı zamanda heykel sanatı ile de ilgilenmektedir. Kısaca sanatla ilgili bir aile diyebiliriz.
Deli Kadın Hikayeleri kitabına gelecek olursam ; bu kuracağım cümleyi kitap grubumdaki arkadaşlara da söylemiştim : ''Yazar önce kendi delirmiş, sonra bu kitabı yazmış.'' Peki neden böyle düşündüm? Kitabı okuyan herkes bence şunu belirtecek birilerine kitaptan bahsederken : ''Ya bu kadın nasıl bir psikoloji yaşıyor. Bize resmen düşüncelerini iletebilmek için kendisini de kaybetmiş gibi. Normal bir kafadan çıkmış gibi değil kitap. '' vs buna benzer cümleler. Yazarda güzel bir edebi dil var. Ama çok fazla karamsar. Çok fazla karanlık. Çok fazla hüzünlü.
Kitap okurken insanlar genellikle ruh yapısına göre okur. Bu aralar kafam bozuk, hayat telaşesi, evde çocuk, iş güç, patron hepsi üst üste geldi diyorsanız bu kitabı hiç okumayın. Çünkü kitap resmen soluk kesiyor. 175 sayfalık bir kitap. 21 tane bölüm var. İyi bir okur 1 günde hatta tahminim 4 saatte bitirir diyebilirim. Ama gelin görün ki işin iç yüzü hiç böyle değil. 50 sayfa okumuşum ama öyle bir gerilmişim ki sanki 175 sayfanın hepsini okumuş gibiyim. Abartmıyorum .Sıfır mübalağa.
Peki kitapta neler var? İnsan neden delirir sorusu üzerine yola çıkan yazar, her hikayesinde bu konuyla ilgili olarak psikolojik unsurlarında içerisinde yer aldığı bazı önemli konulara değiniyor. Tabi değindiği konuların hepsi kitabın adından da anlayacağınız üzere kadınlarla ilgili. Peki insanı neler delirtir? Ya yaşadığı, ya da yaşayamadığı delirtir.
Bazı bakış açıları beni tatmin etmedi. Mesela; her şey kadının başına gelir gibi. Bu çok feminist bir düşünce. Sağlıksız. Erkekleri de yaralayıcı. Kitapta çok fazla niçin sorusu göreceksiniz. Cevabı size kalmış anlayacağınız.
Kedi edebiyatı dediğim bir edebiyat var benim. Hep kedili hikayeler anlatan edebi yazarlar var içerisinde. Kitapta 21 hikayenin 5inde kedi var. Bide çay, kahve edebiyatı var. Bu ondan sonra en sevmediğim ikinci edebiyat tipi. Yeni çıktı. Yapanı çok. Ama sevimsiz.
Şarkılara sarılan kadın, memleketine gömülemeyen kadın ve Yakup un annesinin babasını öldürme hikayesi unutulmazdı.
Kitabın içinde resimler çok korkunçtu. Resim sanatından pek anlamıyorum. Kim bilir neler anlatıyordu o resimler? Resimler Mine Hanım ın eşi
Bahadır Baruter e aitmiş. Yapı Kredi Yayınlarına özel sayfalarından dolayı teşekkür ediyorum. Sayfa kalitesi harikaydı. İnsanın okudukça okuyası geliyor böyle kitapları. Kuşe kağıdına basmışlar kitabı.
Kitabı hızlı okuyamayacağınızı düşünüyorum. Bu nedenle yavaş yavaş okuyun vs demeyeceğim. Kalemi ve edebi dili ağırdı yazarın. Herkesin rahat bir biçimde okuyabileceğini ve okusa dahi anlayabileceğini sanmıyorum.
Kitaptan ama korkmayın çünkü kitaptaki herkes insan. Hepsi deli doğru. Ama onları deli yapanlarda sizin, bizim gibi insanlar.
Kitaba puanım 7.
