"Sefiller" adı bu esere verilmeliymiş. Rus köylüsünün geçim sıkıntılarını ve bunun sonucunda köylünün içler acısı durumunu okuyoruz.
Büyük Rus yazarlarında ortak bir tespit var. Gerek Tolstoy, gerek Dostoyevski,gerekse Çehov'da Rus milletine-özellikle halk tabanına -yönelik olumsuz bir bakış söz konusu. Çok fazla içmeleri,kaba tavır ve konuşmaları,cehalet... Yine bu yazarlar bütün bu olumsuzluklara rağmen halkına sırt çevirmiyor,onları olduğu gibi kabulleniyor. Onları "insan" sevgisiyle kucaklıyorlar.
Belki de tepeden bakıp ahkâm kesmek yerine anlattığı kesimin içinde -bir parçacık da olsa- olan yazarlar kalıcılığı yakalıyor.
Kitap "durum hikâyesi" tanımına uygun. Ortaya konulacak bir olay yok. Geçim sıkıntısı çeken bir ailenin günlük yaşamı aktarılıyor. Olay olmadan bu derece akıcı olması Çehov'u türün öncüsü konumuna getiriyor denebilir.