Deccal’in Hatırı tam bir kahraman cümbüşü. Türlü türlü karakterler ama hepsi başrol sanki. Kimseyi kimseden fazla sevemiyorsunuz çünkü hepsini birden seviyorsunuz:) Bir sayfada işlenen bir cinayetten kanınız donmuşken sonraki sayfada absürt bir çıkışla kahkahaya boğuluyorsunuz. Bunca farklı hikaye nasıl aynı güzergahta birleşecek diye merak ediyor ve yolların kesişmesine hayret ediyorsunuz.
Anlatmakla bitmez bir hikaye. Sezgin Kaymaz’ın kitapları bittiğinde ne okuyacağım kara kara düşünmekteyim:)