Ve işte orada kentin ötesinde Dünya’nın masmavi okyanusları ve yemyeşil ovaları uzanıyordu. Algan kendi kendine, “evrenin hiçbir yerinde dünya kadar güzel bir başka gezegen olamaz” diye düşündü, içinde bir şeylerin değiştiğini, bir tür intikam duygusu oluştuğunu hissetti. Bu duygu uzayda harcanan yıllar sırasında daha da gelişecek ve belki de bir gün patlayacaktı. Ama bu öylesine bir patlama olacaktı ki, bu limanı, bu soğuk insanlık dışı yaratıkları yok edecekti. Bu dünya dışı yaratıklar bir gün mutlaka yaptıklarının cezasını ödeyeceklerdi. Ama henüz zamanı gelmemişti, daha çok erkendi
·
166 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.