“Hayat dertlerle doluydu,acılarla,biri bitince öbürü gelen,öbürüne alışırken bir yenisi bastıran ve yüzlerimizi birbirine benzeten derin acılarla.Birdenbire de gelseler ,bu acıların çoktan beri yolda olduğunu biliyorduk biz,onlara kendimizi hazırlamıştık,ama gene de dert,bir kabus gibi üzerimize çökünce bir tür yalnızlığa kapılıyorduk;başka insanlarla paylaştığımızı sandığımız zaman mutlu olacağımız umutsuz ve vazgeçilmez bir yalnızlık.”
Sayfa 102Kitabı okudu
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.