Osborne, antik Yunan kent devletleri ile günümüz demokrasisini karşılaştırırken şöyle bir noktaya dikkati çeker: "Polis, özneleri eşitleme eğilimindeyken, modern istatistik farklılaştırmaya başlar; bir bireyselleştirme teknolojisi haline gelir ve aslında istatistikler, basit bir biçimde toprağı denetim altında tutmanın [policing] değil, ayrıca bireysel farkın belirlenmesinin ve yurttaşlığın düzenlenmesinin bir aracı haline gelir".Yani istatistik, her ne kadar özneleri farklılaştırıyormuş ve herkesi hesaba katıyormuş gibi görünse de, düşünürün de işaret ettiği üzere bireysel farkların hem kayıt hem de denetim altına alınması yoluyla "makbul yurttaş"ın inşasında kullanılır. Bu sayede "risk" ya da "tehlike" olarak görülenler, ortalamaya veyahut "normal"e davet edilebilir.