"Ama insan bu kadar da vurdumduymaz olur mu, birkaç kuruş için birbirinin gözünü oyar mı, bu kadar korkar, bu kadar kurur mu insan dediğin insan, bu kadar kurar mı, bir tavşan gibi ürker mi, hep kendini düşünür mü, hep ka rısını, çocuğunu, anasını babasını, çoluk çocuğunu düşünme yenler de var, insan dediğin insan dünyada böylesine tek başi na, denizsiz topraksız, bulutsuz, balıksız, kuşsuz, arısız, atsız, insansız, kendi yalnızlığına, kötü karanlığına kapanmış, iki el leriyle yüzünü örtmüş, işık sızdırmamış, ölümün acısına, delili ğine düşmüş, umutsuzluğuna, korkusuna kendisini kapıp ko yuvermiş, insan dediğin insan böyle mi olmalı?"
Sayfa 90Kitabı okudu
·
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.