Bu şiir benim kalbimi kırdı biraz, ayrıca iyi bir çeviri-şiiri olduğunu kabul etmek lazım; en azından benim nezdimde öyle: ''Günaydın, dedim uzaktan gülümseyen kıza. Günaydın, ama o karşılık vermedi o kadar uzaktan. Göz göze gelmek olanaksızdı, bu yüzden el sallayarak günaydın, dedim gece gündüz menzilimin ve zavallı günaydınımın ötesinde olan kıza. Sonsuza kadar günaydın! Belki de, soğumuş olarak ya da geç gelecek yanıtı, ama ben gene de bekleyeceğim onun günaydınını. Ve sıra sıra evlerin, tepelerle vadilerin üzerinden, hangi saatte olursa olsun, acemice yineleyeceğim günaydınımı. Belki de zamanı yanlış seçtim ve hüznüm çok aşırıydı bu saçma günaydın için. Kızcağız bilemez ya da sezemez ki, günaydınımın kalbindeki sevecenliği. Günaydın! diye yineliyorum öğleden sonra; gece yarısı; günaydın! Ve gün doğarken maviye ve pembeye boyuyorum günümü: kız onu bulabilsin diye, günaydın! Günaydın: (kim bilir) yalnızca çalılıkta bir yankı karşılık veriyor ya da aydın günler diliyor bana. Kız, uzakta gülümseyerek, sevinci içinde, hissetmiyor bu günaydının yoğunluğunu ve parıltısını. Hüznü, sıkıntıyı, şaşkınlığı gizleyemeyen gece amaçsız dolaşıyor yabanıl bir özlemle, Bir günaydın diyebilseydi benim günaydınıma günlerin en aydınlığına dönüşürdü gece.''

Dünyayı Taşıyor OmuzlarınCarlos Drummond de Andrade · Yapı Kredi Yayınları · 2008175 okunma

·

106 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dilara