Özdemir Asaf
Çağırdım geldiler.
Oturmasalar ölürdüm.
Oturdular öldüm
Anlamadılar.
Kelime oyunu gibi gözüken bu misraları psikolojik olarak şöyle tefsir edebiliriz: Ben, eşyaya veya sen'e karşı açıktır. Husseri şuurun bu haline yönelmeklik (intentionalité) diyor. Fakat ben, konusu ile birleşince kendi varlığını kaybeder gibi oluyor. Sandalyede oturan insanın altında, sandalye nasıl varlığını muhafaza ediyor, fakat yok olmuş gibi görünüyorsa, varlığı kavrayan şuur da adeta yerini kendisine misafir gelen şeye bırakıyor. Ben, varlıktan uzaklaşınca kendi mevcudiyetini hisseder. Sevgilisi gelmeyen âşık kendi kendisini duyar. Bu suret le yokluk varlığı doğuran bir kuvvet haline geliyor. Özdemir Asaf "Düşüngü" (?) adlı şiirinde bu durumu şöyle anlatıyor:
Hepsinin gelmesini bekleme
Bir kişi gelmeyecek.
Sen alışmayasın diye
Korkmayasın diye
Düşünesin diye..
Kendine yetmen için
Herkesin kendinden kaçacağı yerlerde
Sen kaçmayasın diye.
Sayfa 301 - Dergâh yayınevi #şiir #edebiyat
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.