Hâce Zengi'nin çevik bir kölesi vardı. Bu köle bütün dünya işlerinden elini çekmişti. Geceleri, sabaha kadar namaz kılardı. Bir gün efendisi köleye, "Gece kalkınca beni de uyandır, seninle namaz kılayım" dedi. Köle, efendiye şu cevabı verdi: "Kimde din derdi olursa onu kimse uyandırmasa da o kendi uyanır. Sende de bir dert varsa zaten uyanıksın. Gece gündüz ibadette olursun. Seni uyandıracak biri lazımsa, senin için ibadet edecek başka bir adama da lüzum var demektir."