İnsanın karmaşasını yalınlıkla anlatmak..
Kendime müteşekkirim. 
Annie Ernaux raflarda beklettiğim sessiz ordunun bir parçası olmadığı için.
Yalın tutku, Ernaux’tan okuduğum ikinci kitap. Eğri oturup doğru konuşmak gerekirse, bu bir 
Seneler değil. Ama apayrı kulvarlarda salındıklarından ikisini karşılaştırmak doğru da değil.
Seneler kişisel hafızayı toplumsal hafızayla kaynaştırmanın müthiş bir örneği. O ne kadar toplumsalsa, Yalın Tutku da o kadar bireysel. Ama ikisinin ortak noktası üstünde durduğu zemini korkusuzca sallayışları. Ele alış biçimindeki özgünlük..Ve kendine sınır çizmeyen öğrenmemiş bir kalemden çıkmış olmaları..
Evli bir erkeğe saplantılı biçimde aşık olan bir kadının anlatımı Yalın Tutku. Kadının beyninin içini yiyip bitiren kaos düşünülünce kitabın adında masum bir kız çocuğu gibi duran Yalın’lık, bir söz oyunu gibi geliyor insana. Ama bu kitap için, insanın ne kadar karmaşık bir varlık olduğunu yalın biçimde anlatmış bir kitap demek yanlış olmaz.
56 sayfada duyguların saplantı ile arasındaki ince çizginin bu kadar çarpıcı biçimde yazılabilmesi bu kitabı sevmek için bir neden. Ama ben en çok, edebiyatta alışık olduğumuz akışın yönünü değiştirdiği için sevdim sanırım.
Bize yıllarca kadınlara saplantılı duygularla bağlanan o adamların cümlelerini okuttu bu edebiyat efendi. Kadınların hanım hanımcık çizgisini bozması, delirmesi, eline uçan süpürgeler alması, benimsin ulen diye bağırması makul değildi pek.
Ha, manyaklığı size bırakmayız evelallah değil bu dediğim. Ernaux’un yaptığı, biz kadınların da, o çözülmesi güç, karmaşık yapıya dahil olduğumuzu ve bizim de bunları filtresizce anlatabilecek özgürlüğümüzün olduğunu hatırlatmak. Ve insana kendi içindeki bitip tükenmez türbülanslarla yüzleşmek için cesaret vermek.
Keyifle okunsun..
··
2.775 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.