Tuğba: Gözümü sıkıca kapattım Bir şeyleri unutmak istiyor gibiydim Ama hatırlamak istedim, Belkide hiç olmamak. Sonra yeniden kendim olmak istedim. Baktım uzunca... Pencereden yansıyan ışığın duvardaki aksine baktım. Bir hayâlim vardı onu hatırladım. Sonra hayâlime ulaşmaya engel,önüme koyduğum koca dağlara baktım... Ve o an, zihnimde hepsi eriyip...

Gözümü sıkıca kapattım Bir şeyleri unutmak istiyor gibiydim Ama hatırlamak istedim, Belkide hiç olmamak. Sonra yeniden kendim olmak istedim. Baktım uzunca... Pencereden yansıyan ışığın duvardaki aksine baktım. Bir hayâlim vardı onu hatırladım. Sonra hayâlime ulaşmaya engel,önüme koyduğum koca dağlara baktım... Ve o an, zihnimde hepsi eriyip gittiler Anladım ki birkaç tepecikten ibarettiler. Gözümde neyi büyüttümse önümde taş olarak onu gördüm. Ben kendim koymuştum,kendim örtmüştüm hayâllerimle aramdaki perdeyi.. Evet şimdi fark ettim ama bunun bir ehemmiyeti yok.. Yolum yürünmemekten ot bağlamış. Menzilimin tahayyülümdeki rû’yeti gittikçe azalmış. Benmişim aslında kendime engel. Kurduğum, kurguladığım, önüme çıkardığım ne varsa hepsi bir çengel, Bir domino misâli dokunmamla dökülüp gittiler. Ben mi? Hayır, beni götürmediler... Ben yine buradayım, geceye birazcık hüzün bıraktım. Bir acılık hissettim damağımda.. Ve başka bir acı,bağrımda... Bunca yıl, öğrenilmiş çaresizlik deneyindeki çekirgeler misâli hiç olmayan camı kendime sınır bellemişim.. Yanıldım. Yanılmışım Kendimi buz dağının görünmeyen kısmı sanmışım Belki de ben meyvesi yenmiş bir havuç fidanıymışım.. Şimdi nasıl kalkmalıydım.. Kalksam bile son treni kaçırdım. Şimdi ne yana koşmalıydım.. Yer dizlerimi çekiyor Gök sînemi.. Bir daha düşersem kalkamayacağım, Kalkarsam koşup yetişemeyecektim öylemi..? Öyle... Evet belki de öyle. Son bir kez kalk ve dene...! Hayır niçin son bir kez? Bu deneyişler bin kez bile olsa bin birinci kez yine dene... Hem bizleri,kendimizden de iyi bilen,bize şah damarımızdan daha yakın olan,öğütlememiş miydi böyle. O halde şuracıkta bir taşın üzerine oturup giden trenleri izlemek yerine Kendime, kendimce bir tren yapamaz mıyım yani.. Elbette yapardım biliyoruz ki; kişinin sonunu hazırlar kendi elleri. Hem Paulo Coelho' ne der bir sözde "Bugünü etkileyen, geçmiş hayatında yaptıkların değildir. Asıl bugün yaptıkların,geçmişte yapılanları telafi eder ve mantiken de geleceği değiştirir.” O halde bugün bir şeyler yaparak geleceği değiştirmeliydim... Geleceği, Geleneği, Gelmeyeni... Ama illaki değiştirmeliyim bir şeyleri. Bir günü bir gününe denk olan ziyândaysa, Denk olmamaya niyet ediyorum Yâ Rabbi... Bilenle bilmeyen bir değilse Bir olmamaya niyet ediyorum Yâ Rabbi... Kabul et kolaylaştır niyetlerimizi... Veranın yüreğinden kalemine dökülenler🌺

63 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba