Nobel ödüllü yazarlardan olan Albert Camus un okuduğum ilk kitabı. Saçma felsefesinden etkilendiği yazıyordu okudukça öyle olduğunu görüyorsunuz. Bazı davranışları tuhafınıza gidecek. Bu davranışları kahramanlarında dikkatinden kaçmıyor. Keyifli bir okumaydı.
Alıntılar
44.sf ..insanın hayatını hiç değiştirmediğini, her hayatın az çok aynı olduğunu, buradaki hayatımdan hiç şikayetçi olmadığımı söyledim.
~Aynı biçimde bağlı olduğum başka bir kadından aynı teklif gelse kabul eder miydim,bir tek bunu öğrenmek istiyordu. "Elbette",diye karşılık verdim.
72.sf Annenin düşüncesiydi bu,insan eninde sonunda her şeye alışır,diye tekrarlar dururdu sık sık.
102.sf İnsan hiçbir zaman tamamıyla mutsuz olmaz derdi.
~.. ha otuz yaşında ölmüşsün ha yetmiş; bir önemi olmadığını biliyordum..Ha bugün olmuş ha yirmi yıl sonra, neticede ölen yine ben olacaktım. Bu noktada, akıl yürütmemde beni biraz huzursuz eden, yirmi yıl daha yaşamak fikrinin kalbimi dehşetli bir hop ettirmesiydi.
110.sf ..büyük öfke beni kötülüklerden arındırmış,umudumu içimden boşaltmış gibi,işaretler ve yıldızlarla dolu bu gecenin önünde kendimi ilk kez dünyanın tatlı kayıtsızlığına açıyoyordum. Dünyayı kendime bu denli benzer, bu denli kardeş gibi hissedince,eskiden mutlu olduğumu,hatta hala mutlu olduğumı hissettim.
#fransızromanı #yabancılaşma #toplum #saçmafelsefesi #burjuvaahlakı #felsefiroman #nobelödülü #albertcamus #canyayınları
Can yayınlarıKitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.