nsanlar korktukları değil sevdikleri bir hükümdara zarar vermekten çekinmezler, çünkü sevgi bir şeye zorunlu olunduğunda vardır ve insanlar beklentilerine ulaşamadıkların da, bu bağı koparıverirler. Ancak korku, yakalarını hiç bırakmayan ceza endişesine bağlı olarak varlığını hep sürdürür.
Bir hükümdar kendinden korkulmasını sağlarken halkın sevgisini kazanamıyor olabilir ancak onların nefretini çekmemeyi bilmelidir. Çünkü aynı zamanda hem nefret edilmeyen hem de korkulan bir hükümdar olunabilir. Uyruğunun ve vatandaşlarının malına mülküne ve kadınlarına elini sürmedikçe bunu kolaylıkla başarabilir ve birisinin canını almaya kalktığında, uygun bir gerekçesinin ve ispat edilebilir bir sebebinin olduğundan emin olmalıdır. Bunlardan en önemlisi de başkalarının malından mülkünden uzak durmasıdır, çünkü insanlar babalarının ölümünü, miraslarının kaybından daha çabuk unuturlar. Dahası başkalarının olanlara el uzatmasının gerekçeleri hiçbir zaman eksik olmaz ve başkalarının kesesinden harcamaya başlayan, bunu yapmak için her zaman bahane bulur. Ancak birisinin canına kastetmenizin gerekçesi çok daha zor bulunur ve daha çabuk akıllardan çıkar.
Sayfa 77Kitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.