Bu yılda bütün Mezopotamya memleketinde ve Urfa şeh rinde şiddetli bir kıtlık oldu. Bütün sene tarlalara hiç yağmur düşmedi. Susuz kalan toprak taş kesildi, ağaçlarla bağlar kuru du, çeşmeler tıkandı ve bunun neticesinde Urfa'da birçok insan öldü. Bu şehir, peygamber Isai'nin günlerinde Samari'de olduğu gibi bir hal aldı. Romalı bir hıristiyan kadın, çocuğunu pişirip yedi. Bir müslüman da açlığın tesiriyle karısını yedi. Allah, ekmeğin kuvvetini eksiltmişti, çünkü bunu yiyenler doymuyor lardı. Birçok insanlar bunun, küropalat Toros'un haksız ölü münden dolayı Allah tarafından gönderilmiş bir ceza olduğunu söylediler. Çünkü şehir halkı, haç ve İncil üzerine yemin etmiş oldukları halde onu feci bir surette öldürmüşler, onun başını bir mızrağın ucuna geçirip ona küfretmişler ve resûl Tadde'nin yaptırmış olduğu Halâskâr kilisesinin önüne atmışlardı. İşte Allah, bu cinayete ceza olarak Abgar'ın milletini bu felâkete maruz bırakmıştır. Allahın, Urfa şehrine karşı olan hiddeti seneden seneye durmadan devam etti.
Sayfa 202 - Türk Tarih Kurumu Yayınevi, 1987Kitabı okudu
·
122 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.