KENDİNE GELENLERİN UĞRAK YERİ:ACZİYET
İnsan aynaya bakınca değil yola düşünce tanıyor kendini.Aczine uğramadan devam edemeyeceği yolculukta içine doğru atıyor adımlarını. Zaman her geçen dakika mutluluktan uzaklaşsa da insanın hâlâ içinde saklı tuttuğu ümitlere,dualara uzanan bir yolculuk bu.Yürüyor insan ve bildikçe bilmezliği büyüyor. Bir süre sonra taşıyamıyor bildikleri insanı.Aslında itiraf ediyor insan, kendini kazanmaya çalışırken kendini kaybettiğini. Biraz restaurantlarda, biraz alışverişte, biraz stadlarda,biraz sosyal medyada bazen başarı arzusu veya bir hırsta,içki masasında gibi kaybediyor,dağıtıyor kendini. Hesap kitap yapıyor,içine düşürdüğü boşluk kuyusundan kurtulmak için muhasebe ediyor kendini ve merhamet,güven,saygı,sevgi gibi vicdani hesaplarda açık tespit ediyor. Borç-alacak dengesini yeniden gözden geçiriyor.Anlıyor ki;
İnsanın noksanlığının içinden tamamlanmanın yolu geçiyor ve insanı daha iyisine,güzeline, doğrusuna götürüyor. İnsan mükemmelliğini aczinde taşıyor.
12.10.2022
·
368 görüntüleme
Alışkınlıklarının eseridir insan değil mi Murat? Aczinin farkında olabilmekle mümkün ancak kendini bulabilmek..
Yüreğine sağlık.. 👏
Alışkanlıklar süreç içerisinde oluşuyor tıpkı insan gibi.İnsan alışkanlıkları olmadan ben buyum diyemez,düşüncesindeyim ben de. Öyle bir denge var ki hayatta hayran olmamak elde değil. Önce aciz doğuyoruz, sonra acizliğimizi unutacak kadar gençleşiyoruz daha sonra ihtiyarlık yine bize acziyetimizi hatırlatıyor. Demek ki aslında insan acizliğini hiç unutmamalı. Kibirden uzak kalabilmek için hiç aklından çıkarmamalı...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.