Karanlık, kırışıklıklarla çökmüş yüzünde hızla belirip kaybolan gölgeleri ve bana hızlı bir bakış attığını görüyorum.
"Hiç kimse, hiç kimse, hiç kimse yok! Evet! dolanmanın da bir anlamı yok! Evet..."
Ne yani, yararı yok da ne demek? Bu tuhaf hareket, beni sadece birisinin gölgesi kabul etmek de neyin nesi oluyor? Belki de esas sizler benim gölgelerimsiniz. Daha kısa bir süre önce dört köşe beyaz çöller gibi olan bu sayfaları sizinle doldurmadım mı? Eğer ben olmasaydım, satırların dar patikaları boyunca yol gösterdiklerim sizi görebilirler miydi? Şüphesiz, tüm bunları ona söylemedim. Kendi tecrübelerimden biliyorum ki en eziyet verici şey varlığının gerçekliği, üç boyutluluğu konusunda insanın içine şüphe düşürmektir.
Sayfa 126Kitabı okudu
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.