Lodoslu sen. Sessizlik
önümüzden uçmuştu, ikinci,
daha saydam bir yaşam.
Kazandım, yitirdim, inandık
karanlık mucizelere, sonra çabucak
göğe yazılan bir dal taşıdı bizi, uzandı
akan beyazlığın içinden ayın yörüngesine,
bir yarın, düne tırmandı, ve artık
toza dönüşmüş bizler, şamdanı getirdik;
boşalttım ne varsa, hiç kimsenin eline.
Ellerin Zamanlarla Dolu
·
111 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.