İçimde ki kurumuş pınarları anarken buluyorum kendimi
Söyleyemediğim sözlerin esiri zihnimde ki ukte
Bir fikirle yaşayamamanın utancı içimde
Nerde kaldı maviye çalınmış anılar
Anılar, anılar hepsi renksiz bir biçim de
Şimdi terk ediyorum bu çok sevdiğim şehri
Yakıyorum hep mutlu olmaya çalıştığım günleri
En sevdiğim yerden kendimi sürgün ediyorum
Bir düş kırıklığını daha çıkarıyorum ellerimden
Sahip çıkılmamış güneşlere bakarak
Ummakla geçen bir satır daha yazıyorum
Feryadımı gömüyorum bu topraklara
Anlaşılmanın vericeği bahtiyarlığı 3 kuruşa satarak
Lanet olsun tüm büyük aşklara
Lanet olsun bizi beklenti içine sokanlara
Acizliğinden bir köşede ağlamayıp
İnsanları bir köşede yakanlara
karşılığı yokmuş anlıyorum herşeye veda ederken
Şimdi ben ne yapıcam anılarıma söverken