Tüm konçertonun ilk cildi 3 bölümden oluşuyor...bölümler de tarih aralıklarına göre üç'e ayrılmışlar.
Bomba gibi bir ilk bölüm sizi bekliyor...hızına yetişemezsiniz...o derece müthiş. Hatta bir ara; eğer
Giovanni Papini bunları yazabiliyorsa neden şiir veya romana yönelmiş ki diye düşünmeye başlıyorsunuz.
İkinci bölüm...ilk bölümün gazı alınmış hali. Gene hızlı. gene müthiş ama sanki bir terslik mi oldu ne duygusu sizi kaplıyor...ve üç
Üçüncü bölüm tamamen gazı kesiyor ve duruyor...bildiğin gayet durgun ve hakikaten yayınlanmasa da olur diye ayrılabilecek metinler gibi...(Tabii ki
Giovanni Papini perspektifinden baktığımızda)
Fakat bu üçüncü yorumu sizi yanıltmasın; her aşamada, her halükârda hiçbir yerde bulamayacağınız, zihninizi yormayan ama sizi düşünmeye sevk eden pek acayip pek dehşet pek müthiş metinler bunlar.
Kitabı, kütüphanemde eşi benzeri az bulunan öykü kitapları rafına kaldırırken içinden bir alıntı ile veda ediyorum; #183176377