“Örnek tiyatro eyleme değil, oyuna dayanan bir sanat olmalı. ‘Gerçekler’e değil, tarafsız, dengeli bir temsile bağlı bir sanat demek istiyorum. Aslında, Yunanlılar bütün olayları sahne dışında geçiriyorlar, eylem habercinin dudaklarından dökülen kelimelere dönüşüyordu. Sahnede olan bir şey tiyatro değil, oyunculuk gösterisidir. Yunanlıların ve Shakespeare’in parlak günlerinde sahnede dekor olmayışını düşün. Gerçekçi temsilleri insanın sevmeyişi, sahne açıklamalarının saçma oluşu bu yüzdendir. Dekor insanı bir resim gibi etkileyerek hoşa gidebilir, ama bu ‘tiyatro’ değil, ‘gösteri’dir. Bu konuşmadan çok hikaye anlatmaya önem veren sinema tekniğine doğru atılmış bir adımdır.”