Alma mazlumun ahını, çıkar aheste aheste...
Son sözüm: Leyla’nın evi Leyla’ya.
Teşekkür ederim 
Zülfü Livaneli ... Çok naif , çok tatlı bir kadının hikayesini okuttun bizlere ... Gözyaşlarıyla kapattım kitabı ... İçimde de Leyla'ya duyduğum saygı ve sevgiyle ...
Leyla , yapayalnız kalmış, bir Osmanlı tebaasının bahtsız güzel kızı ... Anneannesi büyütüyor Leyla'yı , canım güzel kızım diyerek. İyi eğitim alması için elinden geleni yapiyor maddi manevi... Alıyorda Leyla iyi eğitim .. Ancak bunların hiçbirini kullandığı bir alan yok ... Çünkü Leyla yalnız kalmış, doğarken yalnız bırakılmış bir insan... Hayatına kimseyi almamış kültürlü, eğitimli bir kadın ... Bir asilzade ....
Zülfü Livaneli 'nin bence eşsiz olan anlatımıyla Leyla'yı tanımak çok güzel ve özeldi. Hayatına dokunduğu Roxy ve Yusuf'unda böyle hissettiğini biliyorum. Güzel kalbi , naif ruhuyla , şefkatiyla deli bir kızı güzel bir kadın yaptı Leyla ...
Kitaplarla kalın dostlar... Livaneli kalemini hep seveceğim. Ve tabi ki bu kitabı önereceğim...
·
1.529 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.