Kanlı Bayram AgaSelam gençler.
Şu ara sinirlerim çok bozuk. Aşırı boş ve anlamsız şeyler gelişiyor. Tabi bunları anlatabilmem için üstünden biraz zaman geçmesi gerekiyor. Bir şeyler karalayıp içimi rahatlatmam lazım. Başlayalım o zaman.
İnce Memed'in yeri bende inanılmaz ayrıdır. Atamın hayat hikayesiyle gayet yakından alakalı, hatta aynı gibi bir şey. Ki atam dediğim şahıs çok da uzak bir insan değil, halis mulis dedem.
Canım dedem, ben doğmadan yıllar önce vefat etmiş. Kendisinin bilmediğimiz hikayeleri çok; ancak biz Türkiye petrolleri gibi yeni yeni keşfetmeye başlıyoruz. O kadar vahim durum.
5 yıl geçti üzerinden. Klasik bir kurban bayramı. Sabah kalktık, ana babamızın elini öptük; Zehracım daha 1 yaşındaydı. Havaya fırlatıp tutuyordum, döndürüyordum ters takla atlattırıp ısıra ısıra yiyordum; gıdıklıyor güldürüp kucağıma alıyordum... Şu anki gibi. Çok özledim keratayı.
Baba tanımadığımız birisiyle anlaşmış. Kesip biçip bize verecek dedi. Canıma minnet; kuşbaşı yapılıp pilavla servis edilip mideme girdikten sonra benim için problem yok. Maksat gençlerin gönlü olsun.
Mekana doğru gidiyoruz. Anam, babam, kardeşlerim, halalarım, babaannem.
Selamlaştık, oturduk. Hafiften kurbanı kesme aşamasına geçtik. Yıktık, derisini yüzdük. Klasik, her zamanki aşamalar.
İş yükü azalınca sohbet ettik. O ara kurbanı kesen abinin ablasıyla ve annesiyle de tanıştık. Annesi yaklaşık 90 yaşında. Kendisine çok iyi bakmış bir kadındı. Nur gibi yüzü vardı ve çok cana yakındı. Beni çok sevdi, aynı torunlarıma benziyorsun dedi. Sağ olsun, boğazlı bir insan olduğumu anladığı için yarım kilo ciğeri yapıp önüme serdi. Tertemiz yedim. Ben yerken gülüyordu.
O ara halamla kurbanı kesen abinin annesi de kaynaştılar. Sen nerelisin, ne iş yaparsınız falan filan. Tabi onların sohbeti koyulaştıkça, gerginlik arttı. Bir baktım hazırlanıyorlar, apar topar kalktık. Ben de hala midemin derdindeyim. Yiyorum yiyorum doymuyorum, kurbanı ısıtıp verseler yiyebilecek durumdayım. Çok da sorgulamadım, 90 yaşında yaşı bizden büyük teyzemin elinden öpüp ben de yerime gittim.
Arabada gidiyoruz. O ara olayın ayrıntılarını öğrendim. Halam ve teyze arasında şu diyaloglar geçmiş ( sadece önemli yer):
-Nerelisin bacım?
-Çerkeş
-Siz bizim memlekettensiniz, hangi köy?
-Belkavak
-E biz de ordan?
-Kimin kızısın sen bacım?
-Biz kanlı Bayram'ın çocuklarıyız.
-...
1 hafta boyunca bu durumla ilgili kaynak topladım. Gelin hikayeyi size ayrıntılarıyla anlatayım.
Bayram. Dedem. 16 17 yaşlarında. Deli divane aşık olmuş. Kız da onu çok seviyor. Kızın babası sıkıntılı bir adam. Kızın düşüncelerine değer vermiyor, kafasında bir oğlan var ille de ben o aileye kızı vericem diyip duruyor. Dedem kafayı sıyırıyor, gizli gizli buluşuyorlar; ama dayanamıyorlar. Dedeme tak ediyor. Kızı kaçırıyor. Köyde sıkıntılı bir aga var, tam bir kaşarül esvet. Ortalığı daha da kızıştırıp jandarmalarla Bayram beyin peşine düşüyorlar. Dedem avcılıkta çok iyiymiş. Babama 6 7 yaşında bile avlandığını söylemiş ama, sonuç olarak benim dedem; uyduruyor veya abartıyor da olabilir. Çok güvenmiyorum.
Neyse. Dedem o gün birini ayağından vurmuş. Çok da uzatmadan söyleyeyim, yakalanmış ve hapse atılmış. Kız diğer adama gitmiş. Dedem de babaannemle evlenmiş. Klasik herkes herkesle sendromu.
Belki tahmin etmişsinizdir, bana yemek yapan, torunu gibi gören teyze dedemin zamanında kaçırmaya çalıştığı cici babaannemmiş. Değişik bir telekinetik enerji oldu aramızda. Bazen ister istemez hissedebiliyorsunuz arkadaşlar. Kendisini ben de çok sevdim, ama bazı şeyler nasiptir. Ya da bizim züğürt tesellimizdir. Bir şey diyemezsiniz.
Dedemin o günkü olayından sonra lakap da takılmış: Kanlı Bayram.
52 yaşında kanserden vefat etmiş. Çocukları çok sevdiği için ismini de yaşatmak istemişler. Bayram ismi ilk doğan erkek çocuğuna verilmiş.
Ne olursa olsun çok bağlı ve iyi niyetli bir insanmış. Rahmetle anıyorum canım dedemi de.
Kitabı okuyanlar bu yazılardan sonra benim için İnce Memed'in neden bu kadar değerli olduğunu fazlasıyla anlamıştır.
Ha, bu arada memnun oldum. Ben Bayram Hakan.
