Burunlarını gübre çukuruna sokmuş bilgeler çok fazla idealizm, diyorlar. Birçok gencin göğsü delip geçen ufak bir kurşunla değil, bu "çok fazla" yüzünden can verdiğini herkes bilir. Fakat aslında size söylediğim, küçük bir can için en kesin işaret her şeyden mutlu olmaktır. Huzura, gençliğin sonlarında, şeylerin etrafında ve içindeki gezinti sonlandığında ve tekrar geri dönmeyecek ânın tadını hissederek hiçliğin ebedîliğiyle yüz yüze gelindiğinde ulaşılır ancak.
Kısacası o zamanlar gerçekliğe karşı büyük bir tiksinti duyuyordum. Evreni olduğu hâliyle kabul etmiyor, doğru bulmuyordum. Yeryüzü cehennemine çakılıp kalmış bir Kapaneus misali rahatsızlık verici ve gururluydu davranış biçimim. Ve gerçeği, gerçeğin kopyalarını yadsımaya, gerçek hayatın kurallarını küçümsemeye ve kendime göre farklı ve daha kusursuz bir gerçekliği kendim yaratmaya eğilimliydim.
Sayfa 113 - Monokl
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.