Açgözlü sanılan anneler aslında öncesinde büyük yokluklar çekmiş oluyor.
Küçükmüşsün daha o zamanlar. Henüz yürüyemeyecek kadar küçük. Kıtlığın, yoksulluğun ve kara kışın olduğu bir zamanmış. Komşunun akşamdan yediği etin kemikleri evlerinin arkasına, damdan süpürülmüş kar yığının üstüne atılmış. O kemiğin suyundan çorba içmişsin. Annen, o günlere bir daha dönmek istemediğini, bir gün ağlayarak anlatmıştı sana.
Sayfa 64Kitabı okudu
·
136 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.