ASLINDA ÖYLE DEĞİL Öncelikle yorumuma geçmeden evvel küçük bir sohbet etmek istiyorum. "Ben yaşadım mı be! Sahiden bunları okurken ben de yaşadım mı! Diye kendi kendinizle konuşmaya başlayacaksınız. Neden mi? Hayatta ne kadar başarılı olduğunuzun, mevki ve rütbenizin, cinsiyetinizin, kaşınızın-gözünüzün hiçbir önemi ve farkı olmadan #toksikilişkiler hepimiz yaşadık. Yaşadık diyorum çünkü! Burada ikili ilişki olarak bakmıyorum. Genelleme olarak ele alıyorum durumu. Aile, akraba, eş, dost, tanıdık, toplum baskısı, zihniyet liste uzar gider. #elalem tabiri vardır ki hep derim, "elli tane alem bir araya gelse, el alkışlar alem izler." Ama içten içe etlerini keser o düşünceler bıçak kesiği gibi. Seni içten içe yer bitirir. Senin bile haberin yoktur aslında içinde senden bile habersiz bir sen oluşunun. #kişiselgelişim kitabı ama o kadar farklı ki! Mutluluğu iste, evrene mesaj gönder, sen yaparsın, onu yap, bunu yap silsilesinden ibaret değil. Bir hikâye var gerçekten yaşanılan ve ana karakter Ayça. Tüm yaşanılan toksik ilişkiler birleşmiş tek bir bütün hâline gelmiş ve bizlere başlamış anlatmaya Sayın @aylinalgun . Kendisini öncelikle tüm kalbimle tebrik eder ve yakinen görüşmek isterim. Ben uzun zamandır böyle bir kitap okumadım. Okumayı bırakın yaşamadım! Ayça hayatı seven, hassas, duyarlı, güçlü bir ailede yetişmiş, meraklı ve zeki. Kendimi Ayça ile bütünleştirdim. Aynı şeyleri yaşayıp, aynı yollardan geçmişiz sanki. Sanki ben Ayça olarak kendimi kendimle yüzleştirdim kitabı okurken. Mehmet ise bir kurgu karakter. Psikolojik şiddette fiziksel şiddet kadar acıtır. Hatta seni senlikten alıp, başka bir senin içinde çürütür. Seni sana hapseder. Avazın çıkana kadar bağırırsın ama sesini duyan olmaz. Benliğini kaybederek yaşarsın. Artık sen sen değilsindir. Eskiden keyif aldığın ne varsa artık bayat tadı verir sana. Sen her seferinde kendinden ödün verirsin ama bir gece kafanı yastığa koyup tavanın alçısına bakarken bulamazsın kendini koyduğun yerde. Sayfa 349 kendime nasıl yardım edebilirim. Burada yazılan şeyler o kadar kıymetli ki. Düşüyorsun, düştüğünden haberin bile yok. O el sana uzanıyor "ben buradayım ", diye. Öldüm deyip yaşamak gibi aslında.

Aslında Öyle DeğilAylin Algun · İnkılap Yayınevi · 0121 okunma

·

232 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

şᴜ̈ʀᴀ ᴀᴋɢᴜ̈ɴᴇş