Sen yoktun. O yoktu. Bu yoktu. Şu yoktu. Ben vardım.
Hayatımın en karanlık günlerini düşünüyorum.
Sen yoktun.
O yoktu.
Bu yoktu.
Şu yoktu.
Ben vardım.
Yalnızdım.
Kimse yoktu.
Pantolonla gittim okula, ama girdim o derslere. Testlerimi çözdüm. Kütüphaneye bırakılan eski test kitaplarının fotokopilerini çektim, öğrenemesem de bir şekilde ezberledim; beni arka sıralarda uyurken görmedin, hep en öndeydim ve öğretmenlerin gözden kaçırdığı noktalara bile sayfalar arasında kulak verdim. Bana uykusuz gecelerimde masamın üzerinde biriktirdiğim kahve kupalarının hesabını veremezsin, bana sabahlara kadar keselendiğim günler ceza alacağımı bile bile pantolon giyip de müdürün odasına çağrıldığımdan kaybettiğim derslerin hesabını veremezsin, bana sırf yaz aylarında barlarda barmaidlik yaptığım için tıp fakültesinde adımın eskorta çıktığı cehennem gibi geçen dönemlerin hesabını veremezsin. Kimse veremez. Kimse yoktu çünkü yanımda, bir tek ben vardım.
··
358 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.