Babası Helios’un, duvarları cilalı obsidyen taşlı koridorlarında yürürken, kendi yansımasına baktı..
Parlak sarı gözleri ve konuştuğunda çıkan o tuhaf tiz sesinden dolayı ona “atmaca” yani kirke demişlerdi. Daha doğduğu gün,
Annesinin babasına; “Gel, daha iyisini yapalım” dediği çocuktu o.
İğneleyici sözlerle geçen bir gençlik ve derin hiçlik
