Lispector, kitapta da belirttiği gibi düşle gerçek arasında yazıyor. Uykuyla uyanıklık hali arasında gibi. Okurken de aynı hazzı veriyor, bir karmaşa yaratıyor ama zaten hayat da böyle değil mi? Lispector'ın gizemi de yazdıklarıyla bu arafta olma şekli. Kendine özgü üslubu, noktalama ve yazım kuralları var Clarice Lispector'ın. Dağınık bir anlatım var Yaşam Suyu'nda. Dağınık fakat her cümlede aynı yere de bağlanan bir anlatım. Yaşam ve ölüm etrafında dönüyor cümleler. Bir anda aklına gelmiş yazmış gibi ama her birini birbirinden bağlamak için oturup saatlerce düşünmüş gibi de. Yıldızın Saati (daha çok sevdim) ile tanıştım Lispector ile. Kendini anlatabilmeyi seçme yolu olarak kaygısızca yazması hayata karşı meydan okuma gibi. Cümlelerin her biri hissettiriyor bunu. İyi ki yıllar öncesinden bize seslenişini, bugün duyabiliyoruz kelimelerinde. Varoluşu anlatabilme çabası içindeyken bıraktığın kitaplarla, edebiyatta kendine açtığın yerle daha fazla var olamazdın Lispector.

Yaşam SuyuClarice Lispector · Monokl · 2017199 okunma

·

62 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çağla