Kötülük Estetiği: Estetize Kötülüğün Karakterleri
Edebiyattaki kötü karakterlerin incelemesi detay bir konuyken üzerine estetize edilmiş olanlara bakmak çok daha çılgınca bir iş. Öncelikle bu eserinden dolayı kitabın yazarı 
Hacer Selçuk 'u kutluyorum. Kurmaca eserler ve onların karakterleri etrafında dönüp dururken böylesine güzel inceleme kitabına denk gelmek hem bir yazar hem de bir okur olarak harika. Kitabı ve yazarını bu kadar övmek yeter deyip gelelim 200 sayfalık yapıtın incelenmesine.
Edebiyat tarihinin üç güçlü ve estetize edilmiş karakteri Mephistopheles, Lord Henry ve Suat. Kitabımız bu üçlüyü, birbirleriyle karşılaştırarak ve örtüşen yanlarını da ortaya koyarak gözlerimizin önüne sunuyor. Pek tabii ki bunları incelerken kötülüğün çekiciliği, estetik ve anti-kahraman düzleminde bakıyor. 
Faust oyununun şeytanın estetize edilip insanlaştırılmış karakteri Mephistopheles, 
Dorian Gray'in Portresi romanının hedonist karakteri Lord Henry ve 
Huzur romanının huzursuzu Suat, farklı yüzyıllarda aynı düzlemin karakterleri olduğunu bu kitapta detaylıca görebiliyoruz.
Kötülük nasıl estetize edilebilir sorusunu bu kitabın ismine bakan neredeyse her okurun zihninde uyanacağını tahmin ediyorum. Kötülüğün çekiciliğinin olduğunu, insanın salt iyi ya da kötü olamayacağını, bundan dolayı edebiyat tarihinden yaratılmış bazı kurmaca kötü karakterlerin de yer aldıkları eserleri yukarı çıkardıklarını bu metin bizlere yalın bir dille aktarıyor. Yazar, akademik geçmişi olan biri olmasına rağmen kitabında kullandığı dilin gayet anlaşılır ve pek çok okur tarafından okunabilir olduğunu düşünüyorum.
Peki neden bu üç karakter? Kral Lear'ın saf kötüsü Iago, Yabancı'nın Mersault'su ya da Aylak Adam'ın Zebercet'i nerede diye düşünülebilinir. Burada incelenenler ne Iago gibi salt kötü olarak tasarlanmış, estetik olmayan ve aslında etkilediği karakterlerin güç olarak altında kişiler ne de Mersault, Zebercet gibi yabancılaşma, yalnızlaşma gibi modern dönemde ortaya çıkan sorunların karakterleri. Üçü de hem felsefi açıdan hem de kişilik olarak güçlü, eserlerin ana karakterlerini kötülük bakımından istediği gibi etkileyip sonuca sürükleyebilen kişiler. Üçü de saf kötü olmasına rağmen bir yaşam felsefesi olan, kötülüğü farkında olarak bile isteye yapan, bir o kadar da okurun hem tiksinti duyduğu hem de yakınlık hissettiği tipler.
Edebiyatın bu üç önemli anti-kahramanını estetik, edebiyat tarihi ve felsefe yönünden detaylıca inceleyen bu harikulade kitabı okumalarında derinleşmek isteyen tüm okurlara öneriyorum.
··
1.922 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.